Elisabeth Eybers (1. Sy was net ’n jaar oud toe haar vader, John Henry Eybers, ’n beroep as predikant na Schweizer- Reneke in die destydse Wes- Transvaal aanvaar het. Daar het sy haar kinderjare deurgebring en ook skoolgegaan. Haar moeder, Elisabeth Susanna le Roux, was ’n wiskunde- onderwyseres en het op 2. Oranje Meisieskool geword, waar sy en John mekaar ontmoet het. Hy is in 1. 96. 2 oorlede en sy in 1. In Herinnering se wei het Elisabeth Eybers geskryf dat haar kinderjare, as sy terugdink, nie net die gelukkigste tyd van haar lewe was nie, maar ook die belangrikste en deurslaggewendste. My voorstelling van die lewe was fantasties en intens- emosioneel. Dit was grotendeels bepaal, nie deur my waarneming van die lewe van die grootmense rondom my nie, maar deur die bonte mengelmoes van avontuurverhale, liefdesromans en biografie. Dit sou op die een of ander manier 'merkwaardig' wees, nooit saai of alledaags nie. Ek sou wonderbaarlike reise maak en allerlei avonture beleef, of anders sou ek ’n weldoener van die mensdom word of moontlik ’n kunstenares op een of ander gebied. In Eybers se vroegste herinneringe is dit nie persone wat so ’n groot rol in haar kinderlewe gespeel het nie, maar voorwerpe. Iemand het vir haar toe sy drie jaar oud geword het, ’n koppie en piering van dun, spierwit porselein present gegee. Die piering het die eerste dag al uit my hand gegly. Ek was bang om dit aan te raak en was doodgelukkig om in sprakelose bewondering daar te staan en net te kyk – ek wil amper s. In een stadium het haar pa vir haar ’n sagte blou bal gebring en hoewel sy nie binne daarmee mag gespeel het nie en sy te bang was dat dit vuil gaan raak as sy buite daarmee speel, het sy alleen in ’n hoekie van die pastorie se tuin of die kerk gaan sit met die blou bal daar sodat sy daaraan kon ruik en snuif. Sy het verder in Herinnering se wei vertel: . Omdat Vader nie gereeld soggend soggends die huis ter wille van sy werk verlaat het nie, het hy ’n belangriker plek in ons lewe ingeneem as wat in die meeste dorpsgesinne die geval was. Hy was ’n afgetrokke, kontemplatiewe persoon, ’n leser en student, maar terselfdertyd baie prakties en behendig in die klein dingetjies wat vir kinders so belangrik is. Pyl- en- boog, pampoenfluit, woer- woer, papiermannetjies en dies meer het hy ons leer maak, en ek het altyd voorkeur gegee aan dergelike speelgoed bo meisieagtige goed soos slaappoppe en teestelletjies. Vader het ’n deskundige oog gehou oor die versorging van die melkkoeie, kalwers en varke en oor die bewerking van die groot vrugte- en groentetuin. Ons was wat dit betref selfonderhoudend, en daar was meer werk as wat die tuinhulp kon behartig. Vader was uiters puntenerig en dit was moeilik as mens help tuin natlei om die grondwalletjies presies te gooi soos hy verlang het. En daar het Elisabeth Eybers vir haar ’n bankie van boomstompe gemaak en kon sy haar afsonder sodat niemand haar kon kry nie. Ook vir ’n ander doel kon ek huis toe kom: my moeder, wat ons grootgemaak het volgens die Kaap- Victoriaanse tradisie waarin sy self grootgeword het, het ons ten strengste verbied om speeltyd saam met ons maats te draf na die end van die peperlaning waar twee sinkkonstruksies gestaan het met ’n afskorting tussenin waarop in groot, ornamentele rooi letters DAMUS en HEERE geskilder was. Teen hierdie verbod het ek geen beswaar gehad nie, want dit was hoeka ’n onwelriekende buurt, maar wat ek tot in lengte van dae as ’n onreg beskou het, was die feit dat sy daarop aangedring het dat ek ’n driekwartier voor die skool se normale sluitingstyd moes huis toe kom.
Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (The Digital Library of Dutch Literature is a collection of primary and secondary information on Dutch language and literature in its historical, societal and cultural context.). En dan zie ik andere Kerken voor me van verschillende geloven. De Vrouwe steekt waarschuwend de vinger op en zegt, terwijl zij mij weer de hele katholieke Kerk laat zien: “De katholieke Kerk kan zeker. Hemels gezang op aarde Muzikale schat uit de oudheid Gregoriaanse gezangen Ontwikkeling van het notenschrift *.Hemels gezang op aarde Muzikale schat uit de oudheid Gregoriaanse gezangen Ontwikkeling van het notenschrift. Zo ook Nooit Af van Erwin Witteveen en Martijn Aslander. In deze preview licht Witteveen een tipje van de sluier. Hallo Vandaag heb ik een grote Wildebras pop gekocht op de Luikse markt in Utrecht en ik ben er blij mee. Toen ik 1 jaar werd, dat was in 1949 kreeg ik van mijn opa de pop kado. Ik heb de pop uit de doos gehaald en zelf de. Ek was naamlik ’n senuagtige en enigsins tingerige kind en sy het gemeen dat die skooldag te lank en vermoeiend vir my was. Dit was nie soseer ’n kwessie van intelligensie nie, maar eerder dat die atmosfeer tuis en die groot aantal boeke wat ek gelees het my tot vinniger ontwikkeling gestimuleer het. Hoe dit sy, my eerste skooljare was vervelig en dikwels ongelukkig. Op dertienjarige leeftyd het ek ontdek dat ek hou van opstelle skryf en veral ons Engelse onderwyser het my uitgelok om my hierop toe te l. Ek sal nooit vergeet wat dit vir my beteken het toe hy eendag onder ’n opstel wat ek vir huiswerk moes doen, in plaas van die gebruiklike puntetoekenning en opmerkings in rooi potlood eenvoudig 'Thank you' geskrywe het. Dit was ook aan hom te danke dat my eerste pogings tot verseskryf in Engels geskied het. Hulle kinders was baie erg oor oom Manie, wat nooit ordentlik geleer lees en skryf het nie, maar wat oor ’n natuurlike intellek beskik het. Ons was altyd bly as dit oom Manie se beurt was, want hy het ons nooit op die ellelange en stoppeldro. Gedurende sy preke het ons meer met ons o. Wanneer oom Manie gepreek het, was dit egter soos ’n klein vakansie in die kerk: hy het oor die alledaagse gepraat, selfs die 'hemelske' was nooit te ver van die 'aardske' nie, ons het sy beeldryke taal geniet, en veral sy afwykings wat soms aan die komiese gegrens het as hy hulle so ver gevoer het dat hy met ’n 'Waarmee was ons flussies nou weer besig?' moes terugkeer na die hooftema. Van kinderpartytjies h. Waarskynlik was die feit dat ek van kleins af ’n swak maag gehad, grotendeels daarvoor verantwoordelik. Alle partytjies het op dieselfde manier ge. Soms in ’n hotel oornag, soms by kollegas van my pa. My pa het gereken 3. Die naam van die straat is later verander na Murraystraat, maar ek weet nie meer wat die naam eers was nie. Van daar kon ’n mens maklik stap na die Eersterivier. Ek was ’n sieklike kind en was byna dood aan longontsteking. Ek was toe seker so nege of tien jaar oud. Ek het baie by die rivier gaan speel. Ons was ook baie in Gordonsbaai. Die strandhuis se naam was Thalassa. Ons het strandlangs Strand toe gestap. My ouma se nooiensvan was Bosman. Haar getroude van was Le Roux. My oupa is betreklik jonk oorlede. In die see by Drieankerbaai . Daar was vier dogters en een seun. Toe Bert gebore is, het die dokter vir my ges. Haar regte naam was Elisabeth Susanna. Sy is nog deur pres Steyn gevra om die eerste hoof van die nuwe Oranjemeisiesho. Hy het nog in Nederland kom studeer en is met 'n Nederlandse vrou getroud, aunt Nell. Aunt Hannah het onderhoof van Pretoria Girls' High geword. Aunty May – haar naam was waarskynlik Marianne Maria – maar dit was die mode in die tyd op Stellenbosch om Engelse name te gee, het die hoof van Bloemhofmeisiesho. My ouers het haar en my suster Jeanette later Stellenbosch toe gestuur omdat hulle talente gehad het, musikaal was. Ek het geen talente gehad nie en het daarom tot matriek op Schweizer- Reneke gebly en is daarna na Wits toe. Aunt Margie – haar naam was seker Margaretha of so iets – was lektrise in geskiedenis aan die Universiteit van Stellenbosch. Ons is nie Hugenoteafstammelinge nie. Hierdie Bernard was in die lyfwag van Napoleon op St Helena. Baie van die lede van die lyfwag wou nie teruggaan Frankryk toe nadat Napoleon dood is nie. Bernard le Roux het Suid- Afrika toe gekom. Sy kinders het blykbaar wynboere geword. Die spelling van my naam is Frans: Elisabeth met 'n 's'. My tweede naam is Fran. Sy vertel in Herinnering se wei: . Gedurende my eerste jaar in die vreemde omgewing het die knaende heimwee na my ouerhuis my letterlik siek gemaak na liggaam en gees. Vanuit al die pynlike konflikte wat gedurende di. Die titel van haar verhandeling was “Die ontwikkeling van individualisme in die Afrikaanse liriek”. Na die verwerwing van haar honneursgraad het sy in die joernalistiek as lid van die kunsredaksie by Die Vaderland gewerk en ook in 1. Die Moderne Vrou. Met haar skryfwerk het Elisabeth Eybers deel gevorm van die Dertigers en soos baie van die ander in die groep het sy aanvanklik in Engels geskryf en het sy ook ’n . As student het sy vanaf 1. Umpa, Die Huisgenoot, Jaarboek van die Afrikaanse Skrywerskring, Volksblad en Die Vaderland. In hierdie verse was daar duidelike invloed van Tennyson, Walter de la Mare, Shakespeare, die Tagtigers van Nederland, en later ook van Roland Holst, Rupert Brooke, WEG en NP Van Wyk Louw en CM van den Heever te bespeur. In Desember 1. 93. Albert Wessels, die skrywer van Moffie en sy maats (1. Tog sterker (1. 94. Hulle het in Johannesburg gaan bly en drie dogters en ’n seun is uit die huwelik gebore. Sy het nie net gedigte geskryf nie. JC Kannemeyer het gemeen dat hulle . Hierdie twee stukke bied ’n blik op die emosies van ’n 1. Sy het ook gedurende daardie tyd resensies oor die werke van onder andere Van Wyk Louw, WEG Louw, CM van den Heever, HA Mulder, J van Melle en MER geskryf en sy was ook nie skaam aan polemieke deel te neem nie, waaronder teen Abel Coetzee en Pieter Graavesand. In 1. 95. 9 het Die os en die esel en die krip verskyn wat ’n vertaling van Jules Supervielle se Le boeuf et l'. Daarvoor het sy in 1. Akademieprys vir vertaalde werk ontvang. Olga Kirsch het haar bygestaan toe sy in 1. The quiet adventure ’n keuse uit haar eerste vier bundels gemaak het. Dit is saam met die oorspronklike in ’n Engelse vertaling gedruk. Die verse wat hier saamgebring is, vorm ’n eenheid . Vir Kannemeyer (Geskiedenis van die Afrikaanse literatuur I) word die vertalings . Lomp omskrywings, te maklike rymoplossings en swak woordkeuse. Vir JC Kannemeyer was die hoogtepunt van hierdie debuutbundel die gedig . Dit is oorspronklik in Die Vaderland van 2. Junie 1. 93. 6 gepubliseer en vir Kannemeyer kan dit beskou word as ’n . Hierin is die belangrikste tema di. Volgens Kannemeyer is dit sowel tematies as verstegnies “’n heterogene versameling. Dit bevat nog altyd verse oor die moederskap en jeugw. Daar is slegs twee sonnette in die bundel, terwyl sy ook met . In hierdie bundel het sy haar gewend na ’n . Teenoor die tematiese beperktheid van haar eerste werk het sy hier ’n wyer belangstellignsveld wat ’n verruiming van die woordeskat uit onder meer die biologie, anatomie en skeikunde meebring, die preokkupasie met die spesifiek- vroulike laat afneem en die besinning oor die taak van die kunstenaar as po. Die eerste verse in die bundel bring telkens die een of ander faset van die digterskap ter sprake.
0 Comments
Leave a Reply. |
AuthorWrite something about yourself. No need to be fancy, just an overview. Archives
December 2016
Categories |